Detektory scyntylacyjnesłużą do oznaczania wysokoenergetycznej części widma rentgenowskiego.W detektorach scyntylacyjnych materiał detektora jest wzbudzany do luminescencji (emisji fotonów światła widzialnego lub prawie widzialnego) przez zaabsorbowane fotony lub cząstki.Liczba wyprodukowanych fotonów jest proporcjonalna do energii zaabsorbowanego fotonu pierwotnego.Impulsy świetlne zbierane są przez fotokatodę.Elektrony emitowane zfotokatoda, są przyspieszane przez przyłożone wysokie napięcie i wzmacniane na dynodach dołączonego fotopowielacza.Na wyjściu detektora wytwarzany jest impuls elektryczny proporcjonalny do pochłoniętej energii.Średnia energia potrzebna do wytworzenia jednego elektronu na fotokatodzie wynosi około 300 eV.DlaDetektory rentgenowskie, w większości przypadków aktywowane kryształy NaI lub CsItalsą używane.Kryształy te zapewniają dobrą przezroczystość, wysoką wydajność fotonową i mogą być produkowane w dużych rozmiarach.
Detektory scyntylacyjne mogą wykrywać szeroki zakres promieniowania jonizującego, w tym cząstki alfa, cząstki beta, promienie gamma i promienie rentgenowskie.Scyntylator ma za zadanie przekształcać energię padającego promieniowania na światło widzialne lub ultrafioletowe, które można wykryć i zmierzyć za pomocąfotodetektor sipm.Dla różnych rodzajów promieniowania stosuje się różne materiały scyntylacyjne.Na przykład scyntylator organiczny jest powszechnie używany do wykrywania cząstek alfa i beta, podczas gdy scyntylator nieorganiczny jest powszechnie używany do wykrywania promieni gamma i rentgenowskich.
Wybór scyntylatora zależy od takich czynników, jak zakres energii wykrywanego promieniowania i specyficzne wymagania aplikacji.
Czas publikacji: 26 października 2023 r